Oznacza to również, że w najbardziej skrajnych przypadkach mianem zoopsychologa może szczycić się osoba po kilkunastogodzinnym kursie on-line. Jednak, poza patologicznymi wyjątkami, przyjmuje się że zoopsycholog powinien posiadać rzetelną wiedzę oraz umiejętności z zakresu etologii zwierząt towarzyszących oraz realizacji działań diagnostyczno-terapeutycznych. Jakie są zatem najczęstsze ścieżki edukacyjne zoopsychologa?

Przede wszystkim uczelnie wyższe– ze swoją ofertą studiów licencjackich/magisterskich jak i podyplomowych. W przypadku tych drugich, znaczące w rekrutacji jest posiadanie wykształcenia wyższego związanego z dziedzinami biologicznymi/weterynaryjnymi/psychologicznymi. Najbardziej znane ośrodki naukowe w Polsce oferują niezwykle ciekawe studia podyplomowe kształcące przyszłych zoopsychologów, m. in. Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (Zoopsychologia - problemy behawioru psów) czy Uniwersytet SWPS (Psychologia zwierząt).

Ostatnimi czasy istnieje również możliwość realizacji studiów licencjackich na kierunku Stosowana Psychologia Zwierząt w Wydziale Psychologii UW w Warszawie. Podobnie, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie proponuje kandydatom studia stacjonarne I i II stopnia na kierunku Behawiorystyka zwierząt.

Pomimo możliwości skorzystania z „uczelnianej” oferty edukacyjnej dla zoopsychologów, wciąż dużo większą popularnością cieszy się zdobywanie wiedzy poprzez uczestnictwo w różnego rodzaju kursach/szkoleniach. Taką formę nauki oferuje w tym momencie naprawdę dużo instytucji szkoleniowych w Polsce, a jakość tych programów dydaktycznych jest bardzo zróżnicowana. Od wartościowych merytorycznie wykładów i zajęć praktycznych, po kursy organizowane przez nieznane i niedoświadczone ośrodki. Rynek jest niezwykle zróżnicowany, a wartość otrzymanego dyplomu/certyfikatu trudna do zmierzenia. Jest to jednak skutkiem wspomnianego braku regulacji prawnej zawodu zoopsychologa.

Jako Związek chcemy wyznaczać standardy pracy.